Badanie młotkiem Schmidta

Pierwszy model młotka Schmidta został opracowany w 1954 r. przez szwajcarską firmę Proceq. Odczyt odbywał się z analogowej podziałki, wyznaczającej liczbę R,
a maksymalny zakres pomiarowy wynosił do 70 MPa. Model ten występował w dwóch wariantach, N, gdzie siła uderzenia wynosiła 2,207 Nm, natomiast wariant L posiadał siłę uderzenia na poziomie 0,735 Nm.
Wariant N przeznaczony był do badania betonów zwykłych w konstrukcjach
i prefabrykatach o ścianach grubszych niż 10 cm. W przypadku wariantu L, przeznaczony był do badań betonów lekkich i elementów,
których ściany nie przekraczały 10 cm grubości.
Określanie wytrzymałości betonu na ściskanie wymagało ręcznego obliczenia z pomocą gotowych lub utworzonych na potrzeby badania tablic krzywych konwersji.
Ponadto w obliczeniach należało uwzględnić kierunek, w którym urządzenie było zwrócone podczas przeprowadzania badania.
Z uwagi na fakt, że model ten był w pełni mechaniczny, pozwalało to na używanie
go w trudnych i niebezpiecznych warunkach np. zagrożenia wybuchem w kopalniach. W 1966 r. klasyczny młotek Schmidta został zmodyfikowany
i dodano do niego rejestrator wyników badań. Rejestrator ten, za pomocą rysika, zapisywał wyniki pomiarów na papierze, co znacznie zoptymalizowało pracę
z urządzeniem z uwagi na brak potrzeby każdorazowego zapisywania wyników pomiaru. Do oznaczenia młotków dodano literkę R tworząc odpowiednio modele NR
i LR.

Wraz z postępem technologicznym i cyfryzacją świata, światło dziennie w 1990 r. ujrzała kolejna generacja młotka Schmidta – Digi Schmidt. Został wyposażony
w elektroniczny rejestrator pomiarów pozwalający na zapisywanie ich w pamięci. Dodatkowo rejestrator umożliwiał ustawienie kierunku, w którym było wykonywane badanie i wykonywał automatyczną korekcję wyniku. Urządzenie posiadało wbudowane krzywe konwersji oraz pozwalało na stworzenie i zapisanie własnych krzywych. Wyniki przeprowadzonych pomiarów można było przenieść do komputera PC. Kolejną już generacją były młotki Schmidta z serii Silver. Seria ta oferowała młotki w wersji elektronicznej, gdzie liczba odbić R została zastąpiona wartością Q, którą młotek automatycznie przelicza na wartość wytrzymałości z możliwością wyboru jednostki. Młotki Silver Schmidt posiadały cyfrowy wyświetlacz z intuicyjnym menu,
pamięć pozwalającą na zapis do 100 serii pomiarowych oraz automatyczną korekcje kierunku uderzenia. Wybrane wersje umożliwiały transfer wyników badań do komputera PC. Silver Schmidt oferował dynamiczną metodę pomiaru do 100 MPa.

Pośród urządzeń sklerometrycznych znajdziemy również młotek wahadłowy Schmidt OS 120, który przeznaczony jest do badań materiałów i konstrukcji o niskich twardościach. Młotek operuje w zakresie pomiarowym od 1 do 5 Nm/mm² oraz wartość siły uderzenia wynosi 0,833 Nm. Wyróżniamy dwie wersje młotków wahadłowych Schmidta, OS120 – PT wyposażony w głowicę pomiarową o średnicy 40mm oraz OS120 – PM z głowicą o średnicy 8mm. Pierwszy z nich przeznaczony jest do badań materiałów o bardzo niskiej twardości jak świeży beton, płyty gipsowe lub lekki beton. Model OS120 – PM z uwagi na małą średnice głowicy, przeznaczony jest do badania elementów drobnych jak zaprawy oraz spoiny.

Aktualnie na rynku dostępni są elektroniczni następcy młotków Original i Silver Schmidt, odpowiednio seria OS8000 i OS8200, ich historię opiszemy w kolejnych rozdziałach naszego blogu.